Rönesans döneminin ressamlarınca birçok kez işlenen bir konunun ismidir “Ultima Cena” .
Son akşam yemeği anlamı taşıyan “Ultima Cena” nın son perdesi 18 Ekim 2008 tarihinde muhteşem bir törenle ülkemizde de gösterime sunuldu.
“Ultima Cena”nın en güzel tasviri çiftçi bir ailenin dâhiyane çocuğu olarak Dünyaya gelen son beş asrın en büyük sanatçılarından biri olan Leonardo da Vinci tarafından yapılanıdır.
Milano Santa Maria delle Grazie manastırında bulunan Leonardo’nun eseri İsa’nın Romalı askerlerce yakalanıp işkence edilip öldürülmesinden önceki gece 12 havarisi ile beraber yediği son akşam yemeğinin ayrıntılarını içermektedir.
Büyük bir masanın arkasında oturan havarilerin şarap içerek sürdürdükleri gecenin sonunda İsa’nın havarilerinden Judas’ın kendisini askerlere ispiyonlamasıyla son bulan yemek bu tablonun ilham konusudur.
Leonardo’nun Ultima Cena’sı bir anlamda “İhanetin Başyapıtı”dır!
18 Ekim 2008’de Türk Futbol Tarihinin gelmiş geçmiş en büyük Başkanlarından Süleyman Seba hemen evinin yanı başındaki Vişnezade parkında kendisi için yaptırılan heykelin açılışında siyah gözlükleri ve onurlu duruşuyla izleyenlerinin karşısındaydı.
Evinin hemen yanında ki parkta bu sefer bir iki kadim dostu yerine bir sürü kravatlı ve kravatsız (!) kişilerden oluşan kalabalık vardı.
Üstelik bu kişiler fotoğraflara girmek maksadıyla en önde yer almak için itişip duruyorlardı.
Tabii kimisi siyaseten, kimisi de; yine siyaseten!
“Ahmet Dursun, Seba gitsin” diye bağıranların bile rol almak istedikleri bu fotoğraf o tarihten bu yana “ilk ve son fotoğraf “olacaktı çünkü.
Aynı Judas’ın Ultima Cena’da aldığı rol gibi!
Süleyman Seba’nın mutsuz gözlerini gizlemek istediği kara gözlükleri ise aynı İsa’ nın son akşam yemeğinde havarilerine “İçinizden biri bana ihanet edecek” dediği ifadeleri taşıyordu kendisini yakinen tanıyanlar için.
Ve bu siyah gözlükler, aynı İsa’nın kendisinden sonra inançlarını yayacak olan havarisi Peter’e “Az sonra ekmeğimi şaraba batırıp uzatacağım kişi bana ihanet edecektir” dediği gibi tüm gerçekleri bilen gözleri saklıyordu. . .
